Mikołowska apteka, mieszcząca się w rynkowej kamienicy pod numerem 5 (przed zmianą numeracji pod nr 8), istnieje w tym miejscu nieprzerwanie od 1802 roku. Została założona przez Zygmunta Corbusa, który otrzymał zgodę króla Prus na prowadzenie oficyny w Mikołowie. Koncesja została wydana 15.III.1802r. i tą datę przyjmujemy za powstanie pierwszej mikołowskiej apteki. Początkowo apteka nie przynosiła większych dochodów, co wynikało z panującej biedy, pokątnego handlu lekami przez miejscowych handlarzy, braku stałego lekarza w Mikołowie, oraz darmowego zaopatrywania w leki urzędników książąt pszczyńskich mieszkających licznie w Mikołowie. Wpływało to niekorzystnie na stan oficyny, zarówno lokalowy jak i lekowy. Apteka była dobrze wyposażana, gdy dochodziło do zmiany właściciela i nowy, ambitny zapaleniec, przynaglany przez Rejencję, inwestował w oficynę własne pieniądze by wyprowadzić ją z zapaści po swoim poprzedniku. Niestety zbyt małe dochody ze sprzedaży leków doprowadzały do ponownego zapuszczenia apteki i sprzedaży. Pierwszym właścicielem, który rozpoczął modernizację apteki był Karol Breitkopf, był to początek dobrego funkcjonowania oficyny. Apteka powoli rozwijała się, powiększała lokal, zyskiwała coraz lepsze wyposażenie. Jednak najwspanialszy rozwój apteki nastąpił po 1928 roku, gdy nowy właściciel, Edmund Warzecha, rozbudował i wyposażył ją tak, że stała się najnowocześniejszą górnośląską apteką w owym czasie. Także Edmund Warzecha był najdłużej pracującym kierownikiem (43 lata) i gdyby nie upaństwowienie w 1951 roku posiadałby Starą Aptekę przez najdłuższy okres czasu.

   Okres socjalistyczny nie wniósł nic istotnego do wyglądu apteki. Poza zamurowaniem tylnego wejścia, które łączyło mieszkanie właściciela z apteką a obecnie po prywatyzacji zostało ponownie otwarte, nic się nie zmieniło.

  Podobnie jak właściciele i historia zmieniał się także szyld apteki. Początkowo są to nazwy niemieckie : Apteka pod Aniołem (Engelapotheke), Apteka pod Orłem (Adlerapotheke), Królewska Uprzywilejowana Apteka (Königliche Privilegierte Apotheke), Apteka Hindenburga (Hindenburgapotheke). Dopiero po powstaniach śląskich pojawia się nazwa polska Stara Apteka, która w czasie drugiej wojny światowej brzmi Alte Apotheke. Po wojnie powraca nazwa Stara Apteka, by po upaństwowieniu w 1951 roku przekształcić się w Aptekę Społeczną Nr 155. Trzeci raz pojawia się nazwa Stara Apteka po prywatyzacji w 1990 roku.

  Jak widać zawiłe są losy mikołowskiej apteki, co wyraźnie ilustruje tabela 1. Rzadko pozostawała przez dłuższy czas w jednych rękach, dzięki czemu kamienica w której się znajduje jest rekordzistką w ilości dotychczasowych właścicieli. Dopiero rodzina ostatnich właścicieli posiada dom dłuższy czas, bo ponad 86 lat i gdyby nie upaństwowienie aptek na okres 47 lat, także posiadałaby aptekę przez taki okres czasu.

  Na koniec warto jeszcze dodać, że w ciągu stukilkudziesięciu lat zmieniła się “państwowość” apteki. Od chwili założenia w 1802r. do lat dwudziestych XX wieku należała do Państwa Pruskiego (zob. mapka nr 1a i 1b). Po zakończeniu I wojny światowej nie było zrazu pewne czy Mikołów przypadnie Polsce. Dopiero po plebiscycie i powstaniach śląskich Mikołów znalazł się w granicach odrodzonego Państwa Polskiego (zob. mapka nr 2a i 2b).

Tabela 1