IV.3.12.   Oswald ANDERSCH

  Ostwald Andersch był kolejnym właścicielem mikołowskiej oficyny. Kupił aptekę od Goldmanna, co wpisano do księgi gruntowej 31.III.1892r.¹ Już następnego dnia zawiadomił o tym fakcie Rejencję w Opolu. Rejencja po sprawdzeniu kontraktu kupna poleciła pszczyńskiemu landratowi zaprzysiąc nowego aptekarza².

Przysięga Ostwalda Anderscha

Ja Ostwald Andersch przysięgam Bogu Wszechmogącemu i Wszechwiedzącemu, że potem jak została mi udzielona aprobata do samodzielnego prowadzenia apteki na terytorium Rzeszy Niemieckiej, będę dokładnie wypełniał wszystkie obowiązki ciążące na mnie z racji mojego zawodu, według obowiązujących , albo mających obowiązywać w przyszłości rozporządzeń, a także według mojej najlepszej wiedzy i sumienia. Tak mi dopomóż Bóg.

Ostwald Andersch

Pszczyna 20 maja 1892r.

Królewski Landrat                                  Królewski Lekarz

Dr Broll

  Pierwsza kontrola apteki Anderscha odbyła się 10-11.III.1895r. Brali w niej udział : Rejencyjny Radca Medyczny dr Schmiedtmann i aptekarz dr Greinert z Raciborza. Przedstawicielem magistratu był Radny Kühnemann, który pojawił się przy końcowym odczytaniu protokołu kontrolnego. W aptece pracował właściciel, który jak się dowiadujemy przy okazji tej kontroli, miał 31 lat, był katolikiem, aprobatę otrzymał w Berlinie 5.XII.1980r. a aptekę nabył 1.IV.1892r. za 190000 marek. Jako interesy uboczne Ostwalda Anderscha wymieniono produkcję i wyszynk wody sodowej, które apteka prowadziła już od dawna. Podobnie jak jego poprzednik Andersch nie mógł przedstawić koncesji nadającej aptece przywileje, posiadał jedynie koncesję na dalsze prowadzenie oficyny, której udzielił prezes Rejencji 25.IV.11892r. W skład personelu aptecznego wchodził jeszcze czeladnik, dwudziestoczteroletni katolik, Nikodem Jasiński, który odbywał wcześniejszą naukę w Sępólnie w Prusach Zachodnich (na Pomorzu) i otrzymał świadectwo czeladnicze przed Komisją Egzaminacyjną Księstwa Coburg i Gotha dnia 25.III.1892r. W mikołowskiej aptece pracował od 1.VIII.1893r. Uczniem był zatrudniony dziewiętnastoletni katolik, Artur Blasky, który pracował od 3.VII.1890r. w aptece w Ujazd (niem. Ujest = Bischofstal) a od 1.IV.1892r. w Mikołowie. Wykształcenie personelu było zadowalające, zaś stan apteki oceniono na dobry. Rejencja nakazała usunięcie drobnych niedociągnięć i wyraziła swoje zadowolenie za przekształcenie apteki w “dobrą oficynę”³.

  Druga kontrola, która miała miejsce 25-26.VI.1896r. także zastała aptekę w dobrym stanie. Andersch był wtedy równiez radnym miejskim. W oficynie zatrudniał pomocnika, dwudziestoczteroletniego Moritza Schlokorza, który pracował od 1.IV.1896r., oraz ucznia, dwudziestojednoletniego Maxa Kunze⁴.

  Trzy lata później, 6.VII.1899r., kontrola apteki ponownie wypadła dobrze. Andersch był nadal radnym miejskim, a jako dodatkowy interes prowadził produkcję wody sodowej. Otworzył także 24.VII.1897r. drugą aptekę w Tychach (niem Tichau). Apteka mikołowska nosiła nazwę Pod Orłem (Adlerapotheke). Pracował w niej dziewiętnastoletni uczeń Ernst Berger, a pomocnik dopiero został zaangażowany i miał w najbliższym czasie przystąpić do pracy⁵.

  Kolejną rewizję apteki Pod Orłem przeprowadzono 6-7.III.1902r. Poza drobnymi usterkami oficyna znajdowała się w dobrym stanie. Jako pomocnik pracował dwudziestotrzyletni Alfred Goroll, który złożył egzamin na pomocnika 20.XII.1900r. w Opolu a w mikołowskiej aptece pracował od 1.X.1901r. Jako uczeń praktykował dwudziestodwuletni Kazimierz Burczyński, który 21.III. miał przystąpić do egzaminu na pomocnika⁶.

  Także w dobrym stanie zastali aptekę kontrolerzy przeprowadzający kontrolę 6­7.IX.1905r. Apteka znajdująca się przy Rynku pod numerem 8, nadal nosiła nazwę Pod Orłem. Pomocnikiem aptekarskim był Juliusz Mamlok z Raciborza (niem. Raschkow), posiadający aprobatę z 2.XI.1901r., zaś jako uczeń był zatrudniony od 1.IV.1905r., dwudziestodwuletni Józef Janusz.

1.    Sąd Rej. w Mik. : Ks.grunt., pow. Psz., Karta Nr 8.

2.    APWr., ZRO, W1, t7, sygn. 13405 - tom 4, s. 245-254.

3.    Ibidem s. 255-272.

4.    Ibidem s. 278-332.

5.    Ibidem s. 333-371.

6.    Ibidem s. 372-410.

7.    Ibidem s. 417-449.